"Tylko nie mów nikomu" film braci Sekielskich

To miała być kolejna zwykła recenzja kolejnej zwykłej książki. Bo dawno nic nie zamieszczałam, więc przydałoby się coś wrzucić. Ale kiedy zasiadłam do pisania, zdałam sobie sprawę, że to jałowe. Piszę, kiedy czuję, że powinnam, kiedy przeczytam coś ważnego i chcę się tym podzielić. Robię to hobbistycznie, więc żadne terminy mnie nie gonią. Stwierdziłam, że pora coś napisać, ale nie recenzję i nie książki. Bo czuję, że powinnam. Że muszę. Muszę napisać o filmie.

Dziś o 14:30 na profilu Tomasza Sekielskiego na YT miała miejsce premiera filmu pt.: "Tylko nie mów nikomu". To dokument o pedofilii w Kościele, ukazujący tragedię ofiar - osób ze złamanym życiem, ze zgruchotaną psychiką. Ukazujący też tych drugich, bezkarnych, starzejących się najspokojniej w świecie w szacunku i dobrobycie. No, chyba że jakaś ofiara zdobywa się na odwagę, żeby zgłosić molestowanie, wtedy robi się małe zamieszanie i ksiądz, który "zbłądził", zostaje przeniesiony do innej parafii. Raz, drugi, trzeci czy enty, jeśli jego "skłonności" ujawniają się w kolejnych miejscach. A ujawniają się, bo czemu miałyby się nie ujawniać.

Po obejrzeniu filmu długo siedziałam w milczeniu, mimo że w środku aż się we mnie kotłowało. Gardło miałam ściśnięte, przepełniała mnie taka złość i nienawiść, że gdyby mogły się ze mnie wylać, byłyby gęste i czarne jak smoła. Wszystko w tym dokumencie było straszne, zarówno wyznania ofiar, jak i ich konfrontacje z dręczycielami i żałosne tłumaczenia tychże. Ale najstraszniejsze, najbardziej obrzydliwe, odrażające i niegodziwe były wypowiedzi zwierzchników pedofilów. Ta pogarda, ta wyższość, to poczucie bezkarności i tego, że rozmówcy można powiedzieć wszystko, bo jest się osobą duchowną, a więc lepszą, nietykalną. Osobą, której nie dotyczą zasady zwykłych ludzi. Nie jest się mężczyzną, człowiekiem, ale KSIĘDZEM. Biskupem, arcybiskupem czy innym ważnym urzędnikiem kościelnym. Nie do ruszenia. Pan mówi, plebs słucha. Ta buta, ten tupet w spojrzeniu, ta pewność siebie w głosie, to oburzenie, że ktoś śmie w ogóle poruszać takie tematy... Odrażające.

Tomasz Sekielski pracował nad swoim dokumentem kilka lat. Zbierał materiały, rozmawiał z ofiarami, próbował kontaktować się z hierarchami kościelnymi w celu zdobycia komentarza. Bezskutecznie. Odsyłany od drzwi do drzwi, zbywany telefonicznie, osobiście i przez pośredników, a finalnie oskarżany o "brak bezstronności". Teraz, po emisji filmu, kiedy w sieci zawrzało, niektórym Ważnym Osobistościom zaczęło robić się ciepło w odziane w sutanny dupki, więc pojawiają się kolejne komentarze. Teraz nagle znaleziono czas na wypowiedzenie się. Teraz nagle patrzą i słuchają. Gorąco przepraszają i współczują. I, oczywiście, są zwarci i gotowi do współpracy z prokuraturą oraz oczyszczania ich zacnego grona z gwałcicieli. Ogrom hipokryzji kleru jest niepojęty, ale to pokłosie całych lat, całych stuleci życia w przekonaniu, że wolno im wszystko. Że ujdzie im na sucho każde przewinienie, a lud łyknie każde kłamstwo, do tego wciąż kłaniając się w pas. Mam nadzieję, że ten czas się kończy.

Chcesz zgłosić wykorzystywanie seksualne? Ale na pewno? Nie wydawało ci się? Wiesz, że możesz tym bardzo skrzywdzić człowieka? Jednak chcesz? No cóż, zatem przysięgnij na Biblię i wszystkie świętości, że to zostanie w kancelarii. Że żadna informacja, jaka w niej padnie, nie ujrzy światła dziennego. Ok, to wszystko. Podpisz tutaj i tutaj. Tak, zajmiemy się tym. Nie, to nasze wewnętrzne procedury. Nie wolno nam o tym mówić. Nie dowiesz się o rezultatach. Zaufaj nam. I pamiętaj, tylko nie mów nikomu!  

* Plakat filmowy pochodzi z profilu Tomasza Sekielskiego na FB.