"Jeden krok przed śmiercią" Mary Burton (recenzja przedpremierowa)

Co jakiś czas przypominam sobie, że nie tylko ponure skandynawskie kryminały są godne uwagi. Warto sięgać też po amerykańskie – choć z zupełnie innego powodu. W przypadku tych drugich często chodzi o czystą rozrywkę, przystępny styl i wartko płynącą akcję. Właśnie taka jest najnowsza książka pisarki, której nazwisko „regularnie pojawia się w pierwszej dwudziestce rankingu Amazona w kategorii „najlepszy autor thrillerów z gatunku romantic suspense””. Prócz tego Mary Burton ma na swoim koncie ponad trzydzieści tytułów. Jeśli o mnie chodzi, oznacza to tylko (albo aż) tyle, że tworzy w sposób, który odpowiada rzeszom czytelników. Może to być zarówno wadą, jak i zaletą. Sami oceńcie.

Moim zdaniem „Jeden krok przed śmiercią” to książka na wskroś amerykańska. Została specyficznie napisana – na tyle lekko, żeby wciągała i strony same się przewracały, a jednocześnie historia nie zostaje w pamięci. Jest ciekawie w trakcie czytania, ale po zakończeniu fabuła nie zmusza do refleksji. Nie przewracasz się z boku na bok na łóżku, dumając nad poszczególnymi wątkami. Ot, było miło, ale „to już koniec baby, skończyło się love story. Jestem już zmęczony, wracam dziś do żony”. Przy czym nie chciałabym zostać źle odebrana. Szeroko rozumiana amerykańskość tej książki nie sprawia, że mi się nie podobała czy jej nie polecam.

Autorka zaprasza czytelników do Deep Run, miasteczka, w którym wszyscy się znają. Jest tu sielsko, spokojnie i nudno. Małolaty co jakiś czas urządzają imprezy w miejscach, gdzie nie powinny się zapuszczać. Jak to małolaty. Na imprezach nie brakuje muzyki, alkoholu i seksu. O bożyszczach z dream teamu marzą wszystkie dziewczyny, od niegrzecznych po kujonki. A gwiazdy szkolnej drużyny biorą, co chcą. Żadna im nie odmawia. A jeśli odmawia...

„Słuchaj, Tobi się spiła, więc niewykluczone, że któryś z chłopaków wykorzystał szansę i ją rozdziewiczył, ale na pewno żaden nie zrobił jej krzywdy”.

W tej zwyczajnej aż do bólu miejscowości stoi stodoła przeznaczona do rozbiórki. Kiedy pracownicy przystępują do demontażu zsypu na siano, ze środka wypada czerwony plecak. Wysypuje się z niego zawartość, która wprawia mężczyzn w przerażenie. Od tego momentu zaczyna się akcja – i śledztwo, stopniowo zataczające coraz szersze kręgi. Do miasteczka przybywa agentka FBI, poturbowana psychicznie oraz fizycznie po wypadku samochodowym. Razem z szeryfem ruszają w pościg za przestępcą, który poluje od lat, wciąż przesuwając swoje granice. Na początku jedynie obserwował, dziś „towarzyszy” ofiarom w ostatnich chwilach. Karmi się ich strachem i błaganiami o litość.

To, co mnie zainteresowało bardziej niż krążenie wokół zabójcy, to niestety często spotykane w życiu podziały na lepszych i gorszych. Gorsi są lekceważeni, spychani na margines, a lepsi uwielbiani i przez to rozpuszczani. Chronieni. Bezkarni. Aż mi się z goryczą przypomniał reportaż „Missoula. Gwałty w amerykańskim miasteczku uniwersyteckim” Jona Krakauera. Przerażająco aktualny temat.

Żeby nie było tak ponuro, przypomnę, że mamy do czynienia z romantic suspense. Poza przemocą i niesprawiedliwością autorka wplotła w całość wątek romantyczny czy wręcz erotyczny. Ale bez obaw, „scenki” są dosłownie dwie, do tego napisane ze smakiem. Nie powinny kłuć w oczy nawet wrażliwców. Uczucie, jakie narasta między dawnymi kochankami, nieco osładza opowieść. Fani mocnych, krwistych kryminałów mogą być znudzeni, ale niech patrzą, co biorą do ręki ;)

Podsumowując, moim zdaniem „Jeden krok przed śmiercią” to całkiem niezła odskocznia od ciężkich, dołujących treści. Książka jest wciągająca, lekka i spokojnie można poświęcić jej jedno czy dwa popołudnia. Istnieje opcja, że niedługo nie będę o niej pamiętać, co nie zmienia faktu, że zapewniła mi świetną rozrywkę.

Premiera: 27 października 2021 roku

Za możliwość przedpremierowego przeczytania książki bardzo dziękuję Wydawnictwu Muza.