"Rytuał" Greta Drawska

Bywa, że nienawiść jest tak wielka, że już nawet nie wiadomo, skąd się wzięła. Ktoś kiedyś kogoś skrzywdził, a na pewno ktoś poczuł się skrzywdzony. Narastała latami, rozlewając się na rodzinę, bliższych i dalszych znajomych, ale wcale nie traciła na mocy. Z czasem zapomniano, gdzie wybiło jej źródło, na świat przyszły nowe pokolenia, a ona nieprzerwanie zatruwała umysły.

Bardzo podobał mi się ten debiut. Nie powiedziałabym, że był „hipnotyzujący jak True Detective” (zwłaszcza pierwszy sezon), ale czytałam go z dużym zainteresowaniem i będę czekać na drugi tom serii. Uważam, że Greta Drawska wykonała kawał świetnej roboty. Nie tylko przeprowadziła solidny research, dzięki któremu czytelnicy mogli poznać ciekawostki historyczne i podania z terenów Pojezierza Drawskiego. Napisała książkę, z łatwością operując słowem, dojrzałym, ładnym językiem. Nie takim ładnym-drętwym, jak u niektórych piątkowych uczniów, których wypracowania są poprawne, ale niemiłosiernie nudne. Ładnym-plastycznym, który z przyjemnością się czyta, bez trudu wyobrażając sobie opisywane sceny.

O czym jest „Rytuał”? O zbrodni. O chciwości. O nienawiści. O ciemnocie i zabobonach. O niechęci do inności. Wanda Just ma problemy. Ledwo przyjęła stanowisko prokurator rejonowej w Drawsku Pomorskim, a już musiała jechać na miejsce nietypowej zbrodni. Do tego z głową pękającą od bólu zęba. Podkomisarz Piotr Dereń ma problemy. Zawaliło mu się życie prywatne, ale nie dopuszcza do siebie myśli, że kłopoty w domu wpływają na jego efektywność w pracy. Problemy ma i Johann, żyjący w 1722 roku. Kaszle krwią, a dziewce odwiedzającej jego komnatę rośnie brzuch. Ale nie jest źle – miał szansę sprawdzić, czy da się okraść złodzieja i pozastanawiać się, czy to moralne.

W jednym wątku śledzimy losy prokurator, która trochę wróciła w rodzinne strony, a trochę uciekła z dużego miasta. W drugim przyglądamy się zawirowaniom historycznym na terenach, na których kolejne wojska żerowały jak szarańcza. I obserwujemy, jak rodzi się nienawiść. Przypadły mi do gustu oba wątki, zarówno współczesny, jak i XVIII-wieczny. Byłam ciekawa, w którym momencie się połączą oraz w jaki sposób historia cwanego malarza z Heinrichsdorfu (obecnie Semczyno) wpłynie na życie mieszkańców Czaplinka. Autorka tak poprowadziła fabułę, że nie znużyła mnie ani przez moment, mimo że śledztwo dość gęsto przeplatają wstawki obyczajowe. I historyczne. Do tego zainteresowali mnie bohaterowie. Są autentyczni i chcę poznać ich lepiej.

Polecam „Rytuał”, ale nie bezrefleksyjnie. Polecam go takim czytelnikom jak ja. Jeśli uwielbiasz krwawe kryminały, w których jest jedynie akcja, opisy ograniczono do minimum (poza szczegółami tortur czy wyglądu zwłok), uważasz, że historia to nudy, a poświęcanie stron warstwie obyczajowej to strata czasu, nawet nie sięgaj po tę książkę. Jeśli natomiast lubisz myśleć przy czytaniu, przyswajać informacje i je analizować, łączyć wątki, a także uczyć się nowych rzeczy, pierwszy tom cyklu „Wanda Just i Piotr Dereń” może być strzałem w dziesiątkę. Mając do wyboru kryminał Cartera i Trylogię Białego Miasta, stawiam na to drugie. Jeśli wolisz serię o Hunterze, daruj sobie „Rytuał”, bo umrzesz przy nim z nudów. Jeśli natomiast masz tak samo jak ja, śmiało czytaj debiut Grety Drawskiej. 

Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuję Wydawnictwu Znak Literanova.